HvNL-verslaggever Erik ´voelt zich goed´
<href=”https://www.massagepraktijkjos.nl.testbyte.nl/wp-content/uploads/2014/09/0_0_0_0_368_226_csupload_34458211.jpg”>
Dag twee van de Nijmeegse Vierdaagse is begonnen, en onze verslaggever Erik Bunte voelt zich goed. Maar de resultaten van de zware startdag dinsdag zijn nog zichtbaar en voelbaar onder zijn voeten. “Ik heb zeven blaren. Las dat na dag 1 de wandelaars er gemiddeld 3 hebben. Soms is het leuk om bovengemiddeld te zijn. Soms niet …”.
Een goed begin is het halve werk, dus woensdagochtend begint met een stevig ontbijt, zo twittert hij. “Aan ontbijttafel. Smaakt goed ondanks vroege tijdstip. Heb net nog blaren behandeld. Benen voelen goed (toch van training ?)”. En daarna was het lopen geblazen. “Gestart. Ik voel me goed. Uitgaanspubliek support ons weer goed voordat ze weer lekker in bed rollen”. Zijn zere knie speelde hem dinsdag parten, dus Erik is blij met alle hulp die de pijn kan verzachten.
“Gelukkig kom ik wandelaar Jos Le Fevre tegen. Sportmasseur. Hoopt dat mijn knie het zo beter houdt.”Maar Eriks positiviteit slaat al snel om als hij wordt behandeld door een blarenexpert. “Teamleider wordt er bij gehaald. Schijnt toch een aardige puinhoop te zijn onder mijn voet.” De puinhoop bleek op te lappen, en dus vervolgde hij zijn tocht. “Ik loop weer. Heeft me een uur gekost. Doet nog behoorlijk pijn, maar ik weet dat dat verdwijnt. Nu km maken”. Ook is zijn knie vers ingetapet door zijn nieuwe beste vriend.
“Knie getapet door zelfde sportmasseur als gisteren. Ga een standbeeld voor die man oprichten”.Met een bijna nieuwe knie en netjes doorgeprikte blaren vervolgt Erik zijn tocht met frisse moed. Iets te fris misschien. “GROOT DRAMA! Afslag gemist bij Ballegooj. De lus van 10 km. Ben nu al 14 km voor de finish. Ik moet terug”. Hij had de weg gevraagd aan iemand die 40 kilometer liep en dus een andere route moest afleggen dan hij. De vraag is of hij op tijd zal zijn om nog een stempel te halen.
“Collega’s met auto onderweg om me terug te brengen. Waarschijnlijk is de controlepost al weg. Ik voel me Piet Kleine in de Vierdaagse.”En inderdaad, de controlepost was nergens te vinden. “Geen lopers, geen mensen. Geen controlepost. Ik loop gewoon door. Dan maar geen kruisje”. Maar alles is nog niet verloren: “Er schijnt een controle motor heen en weer te rijden”. Ondanks de extra gezette stappen voelt Erik zich bijna zo goed als nieuw. “Pijn heb ik niet meer. Adrenaline maakt een hoop goed.”
Na een flink stuk moederziel alleen te hebben gelopen is hij weer terug bij af. Min of meer. “Weer in Wijchen. De 10 km lus gelopen en met de auto naar plek waar ik erachter kwam dat ik fout zat. Nog 14 km. Pfff”, twittert Erik vermoeid.Zoals bij iedereen wegen ook voor hem de laatste loodjes het zwaarst. Hij is aan de pillen…” Kan niet meer pauzeren. Dan maar pijnstillers. Voor het eerst deze vierdaagse”. Erik loopt voor Stichting ALS Nederland, samen met Lisa. Haar opa lijdt aan de dodelijke ziekte, die nog relatief onbekend is. Voor onderzoek naar de spierziekte is geld nodig en daar doen Lisa en Erik het voor.
Comments are closed.